Inmiddels maken wij vandaag een begin aan de 7e ziekenhuis week van Tim. Wie had dat toch kunnen denken, net na kerst,  toen wij onze spullen pakten om een paar dagen tot rust te komen. Tim hadden we uitgelegd dat we een paar dagen op vakantie zouden gaan, en dat zijn zwembroek mee ging op vakantie. Tim houdt namelijk heel veel van zwemmen. Van Sinterklaas had hij een nieuwe zwembroek gekregen, zodat hij weer helemaal hip zou rondlopen in het zwembad. En vooral dat lopen, want Tim zou deze keer zelf een stukje los kunnen lopen in het zwembad. Helaas zijn onze spullen nog altijd ingepakt. Niet voor die vakantie die een paar dagen zou duren, maar voor een ziekenhuisopname waar geen eind aan lijkt te komen. En die zwembroek van Tim… daar zit nog steeds het kaartje aan, en die ligt inmiddels weer netjes opgevouwen in zijn kledingkast.

Deze opname duurt lang, erg lang. We stellen ons erop in, maar ik merk dat ik toch steeds meer verlang naar die hele normale, simpele dingetjes die je normaal als gezinnetje met elkaar beleeft. Bijvoorbeeld het ontbijt op zaterdag en zondag. We hebben dan altijd een heerlijk uitgebreid ontbijt met warme broodjes etc. Tim krijgt dan altijd knakworstjes. Deze simpele dingen mis je toch het meest. Tim heeft het inmiddels hier in het ziekenhuis ook voor elkaar dat hij elke dag knakworstjes krijgt. Die lieve dames van de keuken hier die verwennen hem enorm.

Afgelopen zondag had Tim een hele goede dag. Ik heb zijn rollator meegenomen naar het ziekenhuis. Ook ben ik in zijn klerenkast op zoek gegaan naar zijn meest leuke en stoere kleding. In het ziekenhuis aangekomen heb ik hem weer eens een stoere spijkerbroek met blouse aangetrokken. Zijn schoenen aan en ik heb hem voor zijn rollator gezet. Tim overtrof mijn verwachtingen! Het begon heel moeizaam en trillend, hij viel ook behoorlijk hard achterover. Tim is een doorzetter en een bult meer of minder is voor hem geen reden om op te geven. Met tussenpozen hebben we af en toe een klein stukje geoefend en aan het einde van de middag ging het erg goed! Wat een kanjer is het toch! Hij zet zo door, en wil zo graag!

Zondag had hij een top dag! De dagen daarna zijn iets minder. Hij wil zo graag lopen met zijn rollator, maar hij staat zo te trillen dat het hem niet lukt en begint te huilen. Huilen en opgeven past zo niet bij Tim! Dat geeft aan dat hij nog erg zwak is, maar we blijven kleine stukjes oefenen. Net heeft hij van de fysio een zitje gekregen op zijn rollator, zodat hij even kan rusten als hij moe is. Net als echt, zoals je alle senioren met rollator ook ziet doen.

We zijn nog steeds bezig met het afbouwen van zijn medicatie, heel langzaam. We zien met grote regelmaat trekkingen bij hem. Het is niet helemaal duidelijk of dit epilepsie is of bijwerkingen van medicatie. Hij wordt goed geobserveerd en mogelijk wordt een van de andere middelen weer wat opgehoogd. Zo wordt de een verminderd en de ander weer opgehoogd…

De nachten zijn nog steeds erg problematisch. Motorisch is Tim zeer onrustig en wordt ook wakker van zichzelf. Hij wil zo graag slapen, maar wordt elke keer weer opnieuw wakker. Het doorslapen lukt hem niet. Dit wordt verder onderzocht. Tim krijgt binnenkort (we weten nog niet precies wanneer) een slaaponderzoek. Een polysomnografie, ook krijgt hij dan een nachtelijke EEG. Hij zal dan aan heel veel stekkertjes liggen en hopelijk brengt dit meer duidelijkheid over zijn slaapproblemen.

Via deze weg willen we ook weer iedereen bedanken die Tim en ons kaartjes etc. stuurt. Er zijn een heleboel vaste kaarten-schrijvers, wat lief dat jullie elke keer weer laten weten dat jullie aan ons denken! Ook krijgen we kaartjes etc. van mensen die wij persoonlijk niet kennen, wat lief! Dank jullie wel! En dan alle kinderen van het Kofschip uit Volendam die ons kaartjes sturen, super! Ook de kleuters van de Nicolaasschool uit Volendam en peuterspeelzaal Nijntje uit Monnickendam. Tim wordt erg blij van al die mooie tekeningen en kaarten!