Vandaag, 3,5 jaar geleden, kleurde ‘s avonds ons hele huis blauw. Slingers en ballonnen, een naamslinger in het raam, want de hele wereld mocht het weten: het mooiste, liefste en meest bijzondere jongetje van de hele wereld was geboren!

Vandaag, een half jaar geleden, kleurde het ziekenhuiskamertje van Tim in allerlei vrolijke kleuren. Terwijl wij de slingers en ballonnen ophingen wisten wij nog niet dat dit de laatste keer zou zijn dat wij slingers voor Tim zouden ophangen.

Vandaag, een half jaar geleden vierden wij voor de laatste keer zijn verjaardag, zijn 3e verjaardag. Wij: dat zijn onze naaste familie en vrienden. Tim zelf was te ziek om zijn laatste verjaardag te vieren. Toch lieten wij onze familie en vrienden wel naar het ziekenhuis komen. Voor het verjaardagsfeestje van Tim werd de speelkamer op de kinderafdeling voor ons gereserveerd en ook deze werd feestelijk aangekleed. Natuurlijk hebben we ook getwijfeld of we dit verjaardags’feest’ wel door moesten laten gaan, maar zoals iemand van de verpleging tegen ons zei: ‘Natuurlijk vieren jullie Tims 3e verjaardag, je viert namelijk ook dat jullie 3 jaar geleden de trotse papa en mama van Tim zijn geworden’. En daar had hij natuurlijk 100% gelijk in.

Daar zaten wij in de versierde speelkamer met speciale tompouce-jes waarop we een foto van Tim hadden laten drukken. Daar zaten wij, zonder Tim… (Maar wat ben ik blij dat we deze dag toen wel gevierd hebben! Stel je toch eens voor dat we zijn laatste verjaardag zo voorbij hadden laten gaan…)

Naarmate de dag vorderde werd Tim al zieker en kon de visite hem zelfs niet zien. Wel was er natuurlijk steeds iemand afwisselend bij hem, zodat hij nooit alleen hoefde te zijn. Wat is het naar en wat doet het pijn om je kind zo ziek te zien op zijn verjaardag. ‘s Morgens een worstelpartij om zijn kleren aan te krijgen. Al dagen lag zijn verjaardagskleding klaar. Een hele stoere baggy jeans (met daaronder natuurlijk een heel stoere boxer), met een wit linnen overhemd en een bijpassend sjaaltje. De middag voor zijn verjaardag werd besloten dat Tim aan het infuus moest. Aangezien Tim niet meer te prikken was heeft deze marteling zeker 5 kwartier geduurd. Het infuus zat en om te zorgen dat het niet heel snel zou sneuvelen werd het infuus goed ingepakt. Het infuus zat onder in zijn been. Na het ‘inpakken’ leek het net of Tim van zijn knie tot het puntje van zijn grote teen in het gips zat. Gelukkig behoorde de baggy jeans tot zijn verjaardagskleding, anders was het zeker niet gelukt, maar na heel wat gedoe had Tim z’n kleren aan. We hadden er ook voor kunnen kiezen om hem zijn pyjama aan te laten, maar we vonden het toch wel een erg sneu aanzicht om in pyjama jarig te zijn. De ochtend begon nog wel redelijk goed, maar gedurende de dag werd Tim al zieker en werd zijn baggy jeans toch weer verruild voor z’n pyjamabroek.

Dit was niet de verjaardag zoals we Tim zo gegund hadden. Een jaar daarvoor had hij zo genoten van ‘zijn’ dag. Hij straalde toen de hele dag en wat was hij trots toen er voor hem gezongen werd, en wat was hij druk met cadeaus uitpakken en chippies en worstjes eten. Dit jaar was het zo anders, zo triest… Ik ben nogal praktisch ingesteld, dus daar had ik al snel een oplossing voor.

We vieren zijn verjaardag opnieuw. We zagen zelf ook wel in dat Tim nog heel wat tijd nodig had om te herstellen/er boven op te komen (toen leken er nog heel wat mogelijkheden te zijn voor Tim). Z’n 3e verjaardag vieren lukte niet op de manier zoals we graag wilden, volgend jaar vieren we zijn 4e verjaardag, dus dan vieren we het opnieuw op de dag dat Tim 3,5 jaar wordt.

Dat is vandaag, de dag dat Tim 3,5 jaar zou zijn geworden. Op zijn laatste verjaardag is Tim niet vergeten. Wat een kaarten en cadeaus heeft hij gekregen! Zoveel cadeaus dat er hier boven nog vuilniszakken vol onuitgepakte cadeautjes staan. Die cadeautjes waren voor vandaag. Die hadden nu hier beneden moeten staan om uitgepakt te worden. Het huis had nu vol slingers en ballonnen moeten hangen. Waarschijnlijk had er nu een Bassie en Adriaan taart op tafel gestaan, en waren er hier nu heel veel vriendjes en vriendinnetjes van Tim geweest om al zijn cadeautjes te bekijken. Waarbij Tim het dan vast erg druk had gehad om al zijn gekregen auto’s, klei, ballen en boeken te verdedigen. Want wat dat betreft was Tim ook een echte peuter!

Vandaag staan we extra stil bij deze dag. Vanavond zullen we doorbrengen met naaste familie en vrienden. Helaas zonder Bassie taart… Eerst is er vanavond een mis voor Tim in de kerk. De eerste mis in de kerk voor Tim. Dit is een viering van een half uurtje waarin bij de gebeden Tims naam genoemd wordt. Bij ons in het dorp is het traditie dat dit gedaan wordt. Vandaag is de eerste keer dat we dit voor Tim doen.

In plaats van een verjaardag vieren zullen wij vanavond met veel familie en vrienden in de kerk zitten om Tim te herdenken.

Vandaag, de dag waarop wij eraan denken dat wij 3,5 jaar geleden de trotse papa en mama van Tim werden,

Vandaag, de dag waarop er 3 maanden geleden aan ons, als trotse papa en mama van Tim, het aller, allermoeilijkste van ons werd gevraagd…     Tim loslaten…

Vandaag, de dag waarop Tim 3 maanden geleden aan zijn allergrootste reis begon…