Het is even rustig geweest op de site van Tim Star. We hebben een heerlijke, vooral lekker rustige vakantie achter de rug. Daar waren we alle drie wel aan toe! Toch waren er tijdens de vakantie ook heel wat Tim Star activiteiten.

Een van de hoogtepunten was het Slobbelandkamp in Volendam. Hier veranderde ‘het badeendje’ in een geweldig bedrag van € 2195,50 voor Tim Star! Hieronder het verhaal van Ruud namens de werkgroep ‘Slobbelandkamp’.

Slobbelandkamp 2011 en de wonderbaarlijke vermenigvuldiging van het badeendje

Woensdagavond laat, mijn mobiel gaat over. In het scherm staat de naam van Irma.

Hè, Irma van de werkgroep Slobbelandkamp? Alles was toch geregeld voor het komende kamp, dacht ik nog? Nieuwsgierig neem ik op.

“Ruud, moet je horen. Francisca heeft een geweldig idee.” En zo vertelt Irma enthousiast haar verhaal.

“Ruud, op woensdag willen we een ruilspel spelen. Elk tentgroepje krijgt één badeendje en de opdracht om weer terug te keren met iets waardevols.

Ze moeten dit badeendje dus ergens zien te ruilen voor iets waardevollers, dat kan van alles zijn. En dit waardevolle artikel weer ergens anders zien te ruilen voor nog iets waardevollers enz.”

“Ja, dat klinkt leuk, zei ik, maar waar zijn die waardevolle spullen dan voor?”

“Nou, die worden donderdagavond, DE avond dat de kinderen blijven slapen, geveild.

De opbrengst van het veilen van al deze spullen gaat volledig naar de stichting Energy4all, je weet wel van Tim Star.”

“Wow, geweldig,”antwoordde ik. “Een super idee, dat moeten zeker we doen. Wie weet halen we drie, vierhonderd euro op, dat zou een mooi bedrag zijn. En de kinderen zijn dan op een hele leuke manier actief bezig om zich in te zetten voor een goed doel.”

En zo werd een fantastisch idee toegevoegd aan het programma van het Slobbelandkamp.

Woensdagmiddag, drie uur, vijfentwintig groepjes kinderen staan zenuwachtig op het middenterrein van het Slobbelandkamp klaar om samen met hun begeleiders Volendam te bestormen met voor elk groepje één badeendje. De groepjes verspreidden zich over het dorp, van het Marina park tot het Noordeinde en van de Dijk tot de Stient.

Waar normaal de vrolijkheid gonst rond de tenten van het kamp heerste nu een gespannen stilte. Waar kwamen de kinderen mee terug? Irma, Samantha en ik sprongen op onze fiets. We móésten zien hoe dit ruilspel ging. We trokken langs de verschillende winkelgebieden en wat we zagen was al heel veel geld waard. De glunderende blikken van de kinderen die hun geruilde artikelen trots omhoog hielden. Vazen, een porseleinen kip, boeken, blouses.

We konden onze ogen niet geloven, de kinderen waren nog niet lang onderweg maar liepen met echte nieuwe artikelen in hun handen. Ze werden gaandeweg bedrevener in het vertellen van hun ruilverhaal en ontpopten zich tot volleerde handelaren die zo de beurs op konden.

Een moeder zat nog een beetje vertwijfelt voor haar woning aan de Edammerweg. Enthousiast had ze een mooi artikel van zichzelf geruild. “Maar ja, nou zit ik met die vaas…”

Een tentploegje had een dinerbon weten te bemachtigen van een restaurant. Na een tijdje kwamen ze een ander restaurant tegen. “Weet je wat, we proberen deze dinerbon te ruilen.” En ja hoor het lukte ook nog. Ze kregen voor de ene dinerbon een duurdere dinerbon terug…

Irma, Samantha en ik reden weer terug naar het kamp. Gespannen wachten we af waar de kinderen uiteindelijk mee terugkwamen. De kinderen hadden tot kwart voor vijf de tijd.

Toen het eerste groepje enthousiast het middenterrein weer op liep vielen we verbazing van onze stoel. Een spiksplinter nieuwe trampoline van 3,5 meter doorsnede. Maar dit was niet het enige geweldige artikel dat groepjes hadden bemachtigd. Om vijf uur stond een tent vol met prachtige artikelen waar het beroemde Engelse warenhuis Harrods jaloers op zou zijn. Een matras, dekbed met kussen, horloges, oorbellen, Swarovski beeldje, kinderfietsje, voetbalspel, om er maar een paar te noemen.

Dit hadden wij als werkgroep Slobbelandkamp dus nooit verwacht, geweldig.

Donderdagavond zouden deze artikelen op het kamp geveild worden.

Kwart over zes werd het startsein gegeven. Ouders, opa’s en oma’s, ooms en tantes iedereen mocht tot zeven uur bieden op de artikelen. De medewerking van de mensen in de zaal was geweldig. Er werd serieus geboden tot zelfs telefonisch aan toe. Klokslag zeven uur werd de veiling gestopt. De mensen konden kijken of hun bod het hoogste was en dan hun matras, dekbed, vaas, blouse ophalen en afrekenen.

Toen de laatste artikelen afgerekend waren konden Irma, Francisca en Susan beginnen met tellen. Het bedrag van de veiling wordt samengevoegd met het geld dat ik ophaal met mijn 18 km van dam tot dam sponsorloop en gaat volledig naar de stichting Energy4all.

Met ogen groter dan een tv-schotel kwam Irma naar me toe. “Wat denk je dat het opgebracht heeft?” vroeg ze. € 2195,50. Het werd even stil…

Het overtreft ruimschoots onze verwachtingen. Geweldig, het ontroert ons dat dit kan. Dat jullie ons zo gesteund hebben om dit idee van Francisca tot zo’n succes te maken.

Het badeendje dat veranderde in € 2195,50…