Bij het intikken van de datum, als titel van dit stukje, moest ik er even extra over nadenken dat we nu alweer in 2012 leven. Voor ons voelt het nog alsof we in 2011 leven. Elke keer als ik een datum ergens zie staan dan word ik me er weer even van bewust dat de eerste maand van 2012 alweer opschiet.

Onze jaarwisseling was dit jaar vreselijk. Tim lag op de IC in Nijmegen, papa mocht gelukkig bij Tim blijven slapen, en ik lag helemaal alleen in het Ronald McDonald huis in Nijmegen. Het voelde ook vreselijk alleen. Mijlenver weg bij onze familie en vrienden waarmee we het nieuwe jaar zouden inluiden. Ik hou helemaal niet van slaappillen, maar deze avond heb ik toch echt eentje ingenomen om die avond en nacht zo snel mogelijk voorbij te laten gaan. Daarbij komt dat na 01-01-01 (Nieuwjaarsramp) voor Jaap en mij Oud en Nieuw toch al niet meer ons feestje is, maar na dit jaar zal dit alleen maar erger zijn.

De reden dat ik de datum van vandaag intikte was, omdat we al heel wat positieve reacties hebben ontvangen op ons vorige stukje op deze site. Positief in de zin dat mensen heel graag willen weten hoe het met ons mannetje gaat en dat er heel veel mensen heel vaak aaan ons denken. Ontzettend lief om dat allemaal te horen, en zoals ik al eerder schreef steunt ons dat enorm. Daarom hier een update van dit weekend.

Afgelopen vrijdagmiddag heeft Tim een EEG gehad en hieruit bleek dat het toch nog behoorlijk onrustig is in zijn hoofdje. Tim krijgt meerdere anti-epileptica, maar daarmee is zijn epilepsie op dit moment nog niet goed genoeg onder controle. Een van de middelen was eind vorige week afgebouwd, omdat Tim veel last had van de bijwerkingen. Voor op de lange termijn was dit middel ook niet geschikt. Vrijdag is toch besloten om het middel te herstarten. Het streven voor dit weekend was vooral om Tim van de IC te houden, en dat hij een relatief rustig weekend zou hebben. Vooralsnog is dit gelukt. Tim heeft dit weekend wat goede momenten gehad. Hij vindt het dan vooral fijn om bij ons op schoot te liggen, of om naast ons te liggen. Hij heeft dit weekend ook veel momenten van onrust gehad. Hij is erg trillerig in zijn lijfje en heeft regelmatig last van buikpijn. Vanmiddag heb ik hem samen met de verpleegkundige in bad gedaan en daar werd hij wat rustiger van. Hij zat in een speciaal stoeltje (hij kan nu niet zelfstandig zitten) en met natte warme handdoeken op zijn buikje zagen we hem genieten. Tim eet trouwens goed! Afgelopen donderdag in zijn sonde eruit gehaald. Vandaag, op zondag, stond er hier in het ziekenhuis patat met kroket op het menu! Met veel smaak heeft Tim dit opgegeten.

Vandaag zat Tim in zijn stoeltje en vroeg: ‘Mama, huis toe?’ Dat zijn moeilijke momenten. Tim is op 27 december voor het laatst thuis geweest. In die tussentijd heeft hij al 3 ziekenhuizen gezien, 3 ambulance ritten erop zitten, 3 opnames op de IC, en 3 opnames op de afdeling grote kinderen van het AMC. We proberen hier maar zoveel mogelijk een huiselijke sfeer te creeren. Dit betekent dat papa op dit moment, met een slapende Tim op zijn schoot, studio sport zit te kijken en mama dit verhaal aan het tikken is. Van de visite hebben wij gezellige plantjes gekregen. Zo staan er hier wat Narcissen, Hyacinten, en blauwe druifjes. Want als je niet naar buiten kan, dan moet je buiten maar naar binnen halen!

Op dit moment ligt Tim lekker rustig te slapen, hopelijk gaat hij een rustige nacht tegemoet!