Buiten is het stil en donker… Binnen is het hier ook donker, maar ook deze nacht wordt het bed van Tim verlicht door zijn lampjes. Verder is het hier binnen stil, heel erg stil. Geen gezoem van een voedingspomp, geen geluid van de zuurstofmachine, geen verpleegkundige die druk bezig is met alle medicatie… Nee, niets meer, rust…

De rust die Tim zo hard verdiend heeft. Maar wat doet deze rust pijn! Dit is niet te beschrijven. Een rust waarvan wij wisten dat hij zou gaan komen en waar je je een voorstelling van probeert te maken. Maar een ding weet ik zeker: deze rust doet nog veel meer pijn dan ik me ooit had voor kunnen stellen.

Ons mannetje is op vrijdagmiddag 15 juni overleden. Na een lange strijd, een oneerlijk gevecht, heeft hij uiteindelijk op moeten geven. Tim is thuis in alle rust tussen papa en mama in aan zijn laatste reis begonnen.

Er hebben ons al vele, vele steunbetuigingen bereikt. Onze dank daarvoor is groot. Wij zijn nu bezig om dit laatste stukje dat wij Tim nog even bij ons mogen hebben zo mooi mogelijk vorm te geven. Vanaf zondagavond zal het kaartje van Tim op deze site staan.